Facebook hesabımı nasıl kapatamadım?

2007 yılının başlarında Kanada’da okuyan yakın arkadaşım Zeynep’in sayesinde Facebook diye bir sitenin olduğunu, tıpkı Yonja’ya benzediğini (vizyona gel) sadece üniversite öğrencilerinin üye olabildiğini öğrenmiştim. İnsanlar hiç çekinmeden gerçek isimleri ile kayıt oluyordu, nick kullanmak mümkün değildi! İnternet dünyasında yaşanan devrime bakar mısınız? Wingdings sembollü yanar dönerli nicklerimizden baya dümdük isim soy isim çağına geçmiştik!

Heyecanla İTÜ mail adresimle kayıt oldum, Zeynep’i özenle arkadaşım olarak ekledim ve sonra durdum. Eee şimdi?

Bir süre öyle durduğu yerde duran hesabım okuldan başka insanların da Facebook’u keşfetmeye başlamasıyla kalabalıklaştı. Gittiğimiz her mekanda, yaptğımız her aktivitede bol bol fotoğraf çekiyorduk, çekilen fotoğraflardan güya çok komik isimli fotoğraf albümleri hazırlıyor, o fotoğrafların 56k acınası bağlantılarımızla yüklenmesi için fotoğraf makinesini kabloyla bağlayıp saatlerce bilgisayar başında bekliyorduk.

Sonrası malum, markalar Facebook’u, Facebook da dünyayı ele geçirdi. Timeline geldi, arkadaşlarınızın profillerine, paylaşımlarına ulaşmak öyle kolay bir şey olmaktan çıktı. Gizlilik ayarlarınız ise borsaya endeksliymişçesine her gün değişiyordu.

Telefonu elime her aldığımda zaman tünelini aşağı doğru iteklemekten başka bir şey yapamaz oldum.

İstanbul’un sayısı az, şanslı insanlarındanım. Ofisten eve gelişim yalnızca 10 dakika sürüyor. Erkenden eve geliyorum, üstümü değiştiriyorum ve evde yapılacak bir sürü aktivitem var. Ama önce şöyle bir Facebook’uma bakayım değil mi? Yine o saçma giyim markasının reklamı, bu dış kapının mandalı insanın gerçekdışı paylaşımları, bir dolu bebek, beşik, gelinlik, balayı fotoğrafı. O da ne? 1 saat geçmiş bile.

Reklamdan başka bir paylaşım görebilmek için 500+ arkadaşımın profillerine tek tek girmem mi gerekiyor? Gerçekten?

Bir arkadaşımla mesajlaşıyorum, Avustralya’ya taşınmış. “Oha hiç haberim olmadı, yeni mi gittiniz?” diyorum, “Yoo, 6 aydır buradayız, bir sürü fotoğraf koydum ya Facebook’a?” diyor ve basbaya güceniyor bana. Facebook beni kendisinin fotoğraflarını görmeye layık görmemiş.

Kendi paylaşımlarımı kendi zaman tünelimde görme özelliği bir sonraki güncellemede mi gelecek?

Mahmut’umuza güzeeeel bir yazı yazmışım, gururla yayınlıyorum. Sıra geliyor sosyal medya paylaşımlarını yapmaya. Önce kendi profilimden haber edeyim de insanlar okusun diyip güzelce bir gönderi yapıyorum. Zaman tünelinde nasıl görünüyor diye bir bakayım hadi. E gönderi yok? Gözükmüyor? Kendi paylaşımımı ben bile göremezken kimin görüp de tıklamasını bekleyebilirim ki? EE noldu ilkokul arkadaşlarımı bulunca bitti mi dostluğumuz Facebook? Bu kadar mı dinin imanın para? (EVET)

Müjde! İstediğiniz kişilerin paylaşımları zaman tünelinizde öncelikli çıkabilir!

Ama reklamlarımızın yerinden çalmaması için en fazla 20 kişi seçebilirsiniz.

Bu özelliği öğrendiğimde dedim ki bu sefer seni yendim ulan Facebook! -Üyesi ve dahi müşterisi olduğun mecrayla sürekli kavga halinde olma queyfi.- Sen misin bana arkadaşlarımın gönderilerini göstermeyen, hepsini öncelikli yapacağım, vuracağım sonra kırbacı. Vuramıyormuşum işte sevgili seyirciler. Onun bile sınırı varmış.

♠♠♠♠♠♠

Tüm bunlar birikti, bir gün geldi ve sonunda delirdim. Telefonumdaki uygulamayı silerek başladım işe. Çok lazım olursa webden girerim dedim ki lazım falan da olmadı. Bir süre böyle gitti, artık hazır olduğumu hissedince de o muhteşem “deactivate my account” butonuyla buluştuk. Yine her şey çok güzeldi, sırtımdan dev bir yük kalkmış gibiydi. Tıpkı çaya şeker atmadığını her ortamda dile getiren insanlar gibi olmuştum. Herkese “ben Facebook’umu kapadım” diyordum. Kimine aşırı anlamsız gelse de bu hareketim genelde pozitif karşılanıyordu.

Ta ki Spotify’ımı açana kadar. Daha Spotify Türkiye’de lansman yapmadan önce çaka çukayla alavere dalavereyle açtığım hesabım tabii ki Facebook’a bağlıydı ve şimdi bağlandığı hesap gittiği için içinde playlistlerimi de alarak kayıplara karışmıştı.

Aynı şekilde Goodreads, Netflix, Booking, Airbnb tüm hesaplarım saçmalamaya başladı. Resmen Facebook internetteki varlığımı rehin almıştı. Ben yoksam hiç kimse olmayacak diye racon kesiyordu.

Çaresiz geri döndüm.

Şimdi her gün (web’den) hesabımı açıp, canım kayınvalidemin paylaşımlarını beğenip kapatıyorum.

İşte Facebook’tan böyle kurtulamadım.